Barcelona – część III- świątynia Wotywna Sagrada Familia

Sagrada Familia – Świątynia Pokutna Świętej Rodziny secesyjny kościół w Barcelonie najbardziej znana i najbardziej kontrowersyjna budowla w tym mieście. Jedni przyjeżdżają by napawać się jej pięknem, originalnością i doceniają kunszt architektoniczny jej twórcy, inni uważają jak np. G. Orwell, że jest to „najbrzytszy budynek w mieście” taką opinię pisarz wyraził w swojej książce pt. „W hołdzie Katalonii” (cyt. za 

Przed każdą moją podróżą starannie się przygotowuję i staram się zdobyć jak najwięcej informacji o danym kraju, ludziach o ich kulturze i zabytkach. Podobnie postąpiłam przed wyjazdem do Barcelony. O świątyni Sagrada Familia przeczytałam wszystkie dostępne mi źródła – no prawie wszystkie – przejrzałam masę zdjęć i wydawało mi się, że nic mnie już nie zaskoczy. Tymczasem, gdy wysiadłam z autokaru po wschodniej stronie świątyni widok mnie poraził.

Stałam przed ogromnym gmaszyskiem oświetlonym promieniami słońca, mieniącym się kolorami barw przeróżnych postaci  i motywów roślinnych podziwiałam niepowtarzalny jej styl oraz niebywałą venę twórczą Antonio Gaudiego. I do tej pory mimo, że upłynęło od tego momentu troszkę czasu nie mogę zrozumieć jak można przejść obojętnie, a nawet napisać nieprzyjemne epitety wobec tak wspaniałej secesyjnej budowli.

Sagrada Familia jest jednym z najbardziej niezwykłych kościołów na świecie z powodu nadanej przez jej twórcę architekturze bogatej symboliki. Pierwsze podwaliny pod budowę świątyni zostały położone w 1882 r. Fundator tego kościoła J. Bocabelli marzył o budowli neogotyckiej zbudowanej na planie krzyża. Pierwszym projektantem kościoła był F. de Paul Villara, który zaprojektował kryptę, ale w związku z pewnymi nieporozumieniami zrezygnował z pracy i kierownictwo nad budową objął Antonio Gaudi, który całkowicie zmienił istniejące plany architektoniczne kościoła, nadał budowli swój niepowtarzalny styl  bogaty w ornamenty z ceramiki, cudowne mozaiki i motywy roślinne. Są to małe i większe detale, które się nie powtarzają i każdy wymaga odrębnego rzeźbienia.

Motywem przewodnim jego pracy było dążenie do uzyskania takiej perfekcji, aby monument stał się „kazaniem w kamieniu”. Budowie świątyni całkowicie poświęcił ostatnie 15 lat swojego życia. Pracował bardzo dużo, aby nie tracić czasu na zbędne dojazdy zrezygnował z domu w Parc Güell i przeniósł się do domu wybudowanego przez siebie w pobliżu budowanej świątyni. Ten dom, którego zdjęcia zamieściłam w poście został zbudowany w 1882 r., a o fenomenie archtektonicznym Gaudiego świadczy fakt, że budowla była wykonana bez żadnych wyliczeń technicznych.

Antonio Gaudi zdołał ukończyć wschodnią Fasadę Narodzenia z trzema portalami : Wiary. Nadziei i Miłośći. Architekt umieścił tutaj symbolikę narodzin i dzieciństwa Jezusa Chrystusa, a nad tymi scenami unoszą się gołębie symbolizujące wiernych. Wieże kościoła ukończono w 1920 r. sześć lat przed tragicznym wypadkiem architekta. Wybudowano osiem 100 m iglic na dwanaście zaplanowanych, każda przedstawia innego apostoła. Główna wieża środkowa ciągle czeka na budowę umieszczona na skrzyżowaniu naw będzie wyrażać chwałę Jezusa Chrystusa. 

Budowa świątyni Sagrada Familia trwa już ponad sto lat i ciągle jest nie ukończona. Przyczyn tego stanu było wiele, a mianowicie: niespodziewana śmierć Antonio Gaudiego, z powodu nie powtarzalnych detali architektonicznych, zniszczenia rozrysowanych planów i projektów architekta podczas wojny domowej, a także sprawy związane z trudnościai finansowania budowy. 

Wznowienie budowy bazyliki nastąpiło w latach 50 XX w. Zachodnia część Fasady Pasji prezentująca sceny męki Pańskiej została zaprojektowana przez J. Subiracha. 

Obecnie główne wejście do kościoła znajduje się po stronie zachodniej. Światynie można zwiedzać po wykupieniu dość drogiego biletu. Można również wejść na szczyt wieży z rozetą, przy czy schody są bardzo kręte i niebezpieczne. Dla mniej sprawnych turystów proponuję skorzystać z windy.

 

 

 

Autor Alicja Muszyńska

Źródła:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Sagrada_Fam%C3%ADlia

Przewodnik Pascal „Hiszpania” autorzy: Filip Dutkowski, Jolanta Dutkowska, Zofia Siwak-Sojka i Ludmiła Sojka