Kuchnia włoska

On 28 maja 2016 by podrozewagabundy.pl

Wydaje Ci się, że kuchnia włoska to tylko makarony i pizza. W artykule poświęconym kuchni włoskiej przekonam Cię, że jest ona o wiele bardziej urozmaicona.

Wpis na blogu

PIZZA Z GORGONZOLĄ I POMIDORAMI. Źródło: PIZZA Z GORGONZOLĄ I POMIDORAMI

Kuchnia włoska zasłynęła prostotą i smakowitością potraw. Jest bardzo bogatą i zróżnicowaną kuchnią. W zależności od regionu Włoch może się bardzo różnić. W kuchni włoskiej bardzo ważną rolę odgrywają potrawy mączne oraz owoce morza. Południowa kuchnia włoska jest uznawana za bardzo delikatną i łatwostrawną, a zarazem zdrową dlatego też nazywana jest dietą śródziemnomorską. Dominują w niej owoce morza, ryby morskie i słodkowodne, duża ilość i różnorodność warzyw i owoców (zwłaszcza cytrusowe- pomarańcze, ananasy, cytryny, limony, grapefriuty, brzoskwinie) do potraw używana jest prawie wyłącznie oliwa.


Naleśniki ze szpinakiem i ricottą zapiekane w sosie pomidorowym z mozzarellą.

SKŁADNIKI

4 PORCJE, PO 537 KCAL
NADZIENIE
  • 100 g ricotty
  • 200 g szpinaku mrożonego
  • 1/2 szklanki tartego parmezanu
  • 1 małe jajko
  • przyprawy: sól, pieprz, gałka muszkatołowa, czosnek w proszku
  • 750 ml sosu pomidorowego np. z TEGO PRZEPISU
  • 200 g sera mozzarella (w plasterkach, tartego lub w kulce)
  • opcjonalnie: suszone oregano, chili, pomidorki koktajlowe
Naleśniki ze szpinakiem i ricottą zapiekane w sosie pomidorowym z mozzarellą

Naleśniki ze szpinakiem i ricottą zapiekane w sosie pomidorowym z mozzarellą. Źródło: http://www.kwestiasmaku.com/sites/kwestiasmaku.com/files/nalesniki_ze_szpinakiem_ricotta_01.jpg

PRZYGOTOWANIE

  • Usmażyć NALEŚNIKI. Szpinak rozmrozić, odcisnąć, wymieszać z ricottą, parmezanem, przyprawami i jajkiem. Powstałym nadzieniem posmarować naleśniki i zawinąć w roladki.
  • Duże naczynie do zapiekania (lub 2 – 3 mniejsze) posmarować oliwą. Ułożyć naleśniki jedną warstwą, polać sosem, opcjonalnie można też dodać pokrojone pomidorki koktajlowe i posypać suszonym oregano lub/i chili. Zapiekać przez ok. 15 minut w 200 stopniach C. Położyć mozzarellę i zapiekać jeszcze przez 5 minut.

Północ kraju to raczej potrawy przyrządzane na maśle. Dominują tu potrawy mięsne, rybne, a także warzywa i owoce takie jak wiśnie, jabłka, gruszki, śliwki, morele.

POLĘDWICZKA CYTRUSOWO-BAKALIOWA

POLĘDWICZKA CYTRUSOWO-BAKALIOWA. Źródło: http://www.kwestiasmaku.com/sites/kwestiasmaku.com/files/styles/zdjecie_glowne/public/poledwiczka_cytrusowo_bakaliowa.jpg?itok=xIoKrgOa

Przygotowanie :

Polędwiczka w sosie cytrusowym z suszonymi owocami (morelami i daktylami). Kilka etapów przygotowania, ale proste wykonanie i niebanalny smak dania. Mięso najlepiej zamarynować na noc, następnego dnia obsmażyć i upiec. Do podania polecam świeże mango oraz – jeśli lubimy – kolendrę.

Przepis pochodzi ze strony: http://www.kwestiasmaku.com/blog-kulinarny/poledwiczka-w-sosie-cytrusowo-bakaliowym

Wśród warzyw niepodzielnie króluje pomidor. Jest on używany w kuchni włoskiej we wszystkich postaciach: cały, w postaci przecieru, pasty, soku, a nawet dżemu. Jest suszony, marynowany, solony, kiszony oraz grilowany i wędzony. Innymi warzywami popularnymi są dynie, bakłażany, por, cebula, brokuły, cykoria, papryki, karczochy, ogórki, szparagi, jarmuż, kapusta, fasola, kapary.

Wieprzowina w sosie słodko – kwaśnym

Wpis na blogu

Wieprzowina w sosie słodko – kwaśnym. Źródło: http://www.kwestiasmaku.com/sites/kwestiasmaku.com/files/wieprzowina_slodka_kwasna_01_0.jpg

Przygotowanie :

Z papryką i kapustą pekińską, w gęstym sosie z soku cytryny, cukru i sosu sojowego. Podawana na ryżu z dodatkiem szczypiorku i orzeszków ziemnych. Taki stir-fry z jednej patelni to mój ulubiony sposób na polędwiczkę wieprzową, przygotowuję ją często na szybki obiad. Bez piekarnika i w możliwie najkrótszym czasie.

Mięso jest delikatne, kruche i miękkie, rozpływa się w ustach. Trzeba je jedynie cieniutko posiekać i usmażyć z warzywami, na koniec zalać sosem i jeszcze chwilkę pogotować. W czasie gdy smażymy mięso gotuje się ryż. Dzisiaj z warzyw wybrałam paprykę i kapustę pekińską.

Przepis pochodzi ze strony: http://www.kwestiasmaku.com/blog-kulinarny/wieprzowina-w-sosie-slodko-kwasnym

Włosi – podobnie jak Francuzi – czynią z jedzenia wielką sztukę. Sztuka w ich wykonaniu bardziej skupia się na łatwości wykonania i doborze składników, aniżeli na wyrafinowanych technikach czy specyficznych i trudno dostępnych składnikach. Włosi są bardzo „radosnym” i pogodnym narodem. Często wpadają do siebie bez zapowiedzi i tu szczególnie przydaje się łatwość przygotowanie jakiejś smakowitej przekąski czy dania. Ich jedzenie jest naprawdę proste, co nie znaczy że niesmaczne – wręcz przeciwnie.

POLĘDWICZKI NA CHIPSACH Z ZIEMNIAKÓW Z SOSEM Z GORGONZO

Roladki z polędwicy wieprzowej nadziewane suszonymi pomidorami, zawinięte w suszoną szynkę (serrano lub parmeńską), polane aromatycznym sosem z gorgonzoli. Jeszcze lepsze od ostatnich POLĘDWICZEK Z MOZZARELLĄ. Tym razem zamiast smażyć roladki na patelni, upiekłam je w piekarniku. Jest równie smacznie, a do tego roladki można przygotować wcześniej i upiec przed samym podaniem, bez niepotrzebnego bałaganu w kuchni.

Polędwiczki podałam z chrupiącymi chipsami z ziemniaków, upieczonymi w piekarniku. Przygotowanie w ten sposób ziemniaków wymaga użycia melaksera, mandoliny lub odpowiedniej tarki. Muszą być bowiem pokrojone na cieniutkie plasterki (1-2 mm) o równej grubości. Otrzymujemy wówczas najlepsze, domowej roboty chipsy 🙂

Do roladek możecie z powodzeniem zrobić inne Wasze ulubione ZIEMNIAKI lub podać je z samą sałatką. Z pewnością sprawdzą się na niejednym świątecznym stole 🙂

SKŁADNIKI

2 – 4 PORCJE
  • 4 średniej wielkości ziemniaki
  • sól morska
  • 1 łyżka listków świeżego tymianku (lub 2 łyżeczki suszonego) lub posiekanego rozmarynu
  • 2 łyżki masła (użyłam klarowanego) lub oliwy
PRZYGOTOWANIE
  • Ziemniaki dokładnie wyszorować pod bieżącą wodą szczoteczką lub ostrą stroną gąbki, osuszyć i pokroić (mandoliną, melakserem, przystawką do miksera lub ewentualnie specjalną tarką do warzyw). Pokroić na 1 mm lub 2 mm plasterki (nie grubiej!). Jednocześnie pieczone ziemniaki muszą być tej samej grubości.
  • Ziemniaki posypać solą morską, tymiankiem i wysmarować w roztopionym maśle lub oliwie. Ułożyć na dużej blaszce do pieczenia z nieprzywierającą powłoką lub na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia. Ziemniaki układamy jeden obok drugiego (mogą częściowo zachodzić na siebie, ale tylko brzegami).
  • Jeśli ziemniaki pokroiliśmy na minimalną grubości (1 mm) pieczemy je w piekarniku uprzednio nagrzanym do 220 stopni C przez około 7 – 10 minut lub do czasu aż będą równomiernie zrumienione. Grubsze plasterki ziemniaków (2 mm) pieczemy w 250 stopniach C przez około 9 – 15 minut lub do zrumienienia. Ziemniaki dobrze jest obserwować podczas pieczenia. Po upieczeniu odczekajmy kilka minut, ziemniaki nabiorą chrupkości i łatwiej będą odchodzić od blaszki.

WSKAZÓWKI

Nie nie jest łatwo upiec idealne, chrupiące i równomiernie zrumienione chipsy, ale z czasem można nabrać wprawy 🙂 Najlepsze efekty uzyskuje się piekąc małą ilość ziemniaków jednocześnie, i na grubszej blaszce.

Przepis pochodzi ze strony: http://www.kwestiasmaku.com/blog-kulinarny/poledwiczki-na-chipsach-z-ziemniakow-z-sosem-z-gorgonzoli

Dzień z życia Włocha

Dzień rozpoczyna się od śniadania około 8.00-9.00, tu standardowo, cappucino lub kawa z dużą ilością mleka oraz słodki rogalik z czekoladą lub dżemem. Włosi uwielbiają słodkości na dzień dobry.

Kawa i słodki rogalik. Źródło: http://vous.pl/wp-content/uploads/2015/08/ejdd-14399691408gkn4.jpg

Drugie śniadanie, czyli odpowiednik „lunchu” jest około godziny 12.00-14.00. Ten posiłek jest już bardzo bogaty. Składa się z dania mięsnego, dania mącznego i owoców.

Wpis na blogu

MUSZLE MAKARONOWE Z ŁOSOSIEM ZAPIEKANE W SOSIE POMIDOROWYM. Źródło: http://www.kwestiasmaku.com/blog-kulinarny/zapiekane-muszle-z-lososiem-i-pomidorami

Bardzo lubię połączenie łososia, pomidorów, bazylii i śmietanki. Pyszny jest makaron z takimi składniami, np. tagliatelle, ale równie smaczne są muszle nadziewane takim farszem i zapiekane pod parmezanem. Zaletą jest wygodny sposób podania, w jednym lub kilku naczyniach żaroodpornych.

SKŁADNIKI

4 PORCJE, PO 812 KCAL
  • 300 g muszli makaronowych
  • 400 g filetu z łososia
  • 2 łyżki mąki
  • 1 łyżka masła
  • 1/2 szklanki białego wina
  • szczypta szafranu
  • 2 łyżki oliwy extra vergine
  • 1 puszka pokrojonych pomidorów
  • 1/3 szklanki śmietanki 30%
  • 3 ząbki czosnku
  • 1/2 szklanki przecieru pomidorowego
  • 1 łyżka octu balsamicznego
  • kilka listków bazylii
  • 50 g tartego parmezanu
PRZYGOTOWANIE
  • Muszle ugotować al dente w dużej ilości osolonego wrzątku. Wyjąć łyżką cedzakową na talerz. Odciąć skórę z łososia, sprawdzić czy nie ma ości, następnie opłukać, osuszyć i pokroić w małą kostkę. Oprószyć dokładnie mąką.
  • Dobrze rozgrzać patelnię, wlać 1 łyżkę oliwy i obsmażyć łososia. Dodać masło, wlać wino, szafran i zagotować. Dodać pół puszki pomidorów, drobno posiekane 2 ząbki czosnku, doprawić solą i pieprzem. Wlać śmietankę i gotować przez kilka minut aż sos zgęstnieje.
  • W międzyczasie nastawić piekarnik na średnią moc grilla – 220 stopni C, lub standardowe pieczenie 230 stopni. W rondelku na pozostałej łyżce oliwy podsmażyć ostatni 1 ząbek czosnku pokrojony na cienkie plasterki. Dodać drugą połowę pomidorów z puszki, przecier pomidorowy i zagotować.
  • Doprawić octem balsamicznym, solą, pieprzem oraz cukrem. Gotować przez kilka minut, dodać bazylię i zmiksować blenderem. Wyłożyć na spód formy żaroodpornej.
  • Farsz włożyć w muszle i ułożyć je na sosie, posypać tartym parmezanem. Wstawić do piekarnika na półkę wyżej niż połowa piekarnika. Piec przez około 7 minut aż ser roztopi i zrumieni, a sos zacznie bulgotać.

Przepis pochodzi ze strony: http://www.kwestiasmaku.com/blog-kulinarny/zapiekane-muszle-z-lososiem-i-pomidorami

Ostatni z posiłków czyli obiad, ma miejsce w godzinach 17.00-19.00 i jest najważniejszym posiłkiem-ucztą dnia. Na początek przystawki (antipasti) zarówno gorące jak i zimne, następnie I-danie to danie mączne np. makaron (la pasta), lub zupa (minestra).

Wiosenne minestrone

Jak przystało na prawdziwe włoskie minestrone, zupa pełna jest świeżych, sezonowych warzyw – w przepisie wykorzystujemy szparagi, szpinak, młodą marchewkę. Aromatu nadaje jej dodatek świeżej bazylii, a także wędzona pancetta, którą jednak możemy pominąć jeśli mamy ochotę na wersję wegetariańską.

4 porcje

Składniki:
1 mała cebula
– ząbek czosnku
– 3 młode marchewki
– 1 łyżka oliwy z oliwek
– 50 g pancetty (lub chudego wędzonego boczku),
pokrojonej w kostkę
– 1 średni pomidor
– 1 średni, młody ziemniak
– 1,5 litra bulionu warzywnego (lub gorącej wody)
– 50 g makaronu conchiglie (muszelki, lub inny, krótki)
– 100 g świeżego szpinaku
– 1/2 pęczka zielonych szparagów
– garść posiekanej bazylii
– 2 ziarenka pieprzu, sól

– do podania: świeża bazylia, parmezan, oliwa z oliwek

 Wykonanie:

1. Warzywa umyć, oczyścić, obrać. Cebulę i czosnek posiekać, marchewkę pokroić w talarki, ziemniaki w kostkę.

2. W dużym garnku rozgrzać oliwę. Wrzucić cebulę, czosnek i marchewkę. Podsmażać na małym ogniu przez ok. 5 minut, aż cebula stanie się szklista, ale nie zbrązowieje.

3. Pomidor sparzyć wrzątkiem, obrać ze skórki i pokroić w kostkę.

4. Do podsmażonych warzyw dodać pancettę. Wymieszać i dusić razem przez 3 minuty, po czym dodać pokrojone ziemniaki i pomidora oraz ziarenka pieprzu.

5. Do garnka dolać bulion warzywny lub gorącą wodę. Przykryć i gotować przez 10 minut. Dodać makaron i gotować kolejne 5 minut.

6. Szparagi opłukać, pokroić na kawałki wielkości 1-2 cm. Szpinak umyć, dość grubo posiekać.

7. Do zupy dodać pokrojone szparagi i szpinak, gotować razem 4-5 minut. Dodać posiekaną bazylię, wymieszać i ewentualnie doprawić do smaku solą i pieprzem.

8. Zupę podawać posypaną posiekaną bazylią, startym parmezanem i polaną dodatkową porcją oliwy z oliwek.

Przepis pochodzi ze strony: http://kuchnia.it/wloskie-przepisy/zupy/wiosenne-minestrone

Zimowe minestrone

Zimowe minestrone

Zimowe minestrone. Źródło: http://kuchnia.it/Img/Zupy/Minestrone/minestrone4_m_watermark.jpg

 

Minestrone, czyli wielka zupa, zupa bogata w składniki. W wersji z pancettą i czerwonym winem świetnie rozgrzeje i sprawdzi się w zimne dni. Mimo, iż przygotowanie może wydawać się nieco pracochłonne, to jej rewelacyjny smak rekompensuje czas spędzony w kuchni.

8 porcji

Składniki:
– 150 g pancetty (lub wędzonego, surowego boczku)
– 1 cebula
– 2 marchewki
– 2 łodygi selera naciowego
– 2 średnie ziemniaki
– 1 puszka pomidorów, całych lub krojonych
– 1 szklanka czerwonego wytrawnego wina, np. chianti
– 1,5 litra bulionu warzywnego (lub gorącej wody)
– 1/4 małej główki kapusty włoskiej
– 1/4 dyni hokkaido, wcześniej upieczonej w piekarniku
– 1 puszka ciecierzycy
– 100 g krótkiego makaronu (np. macaroni, fusilli)
– 2 listki laurowe, 2 ziarenka pieprzu, sól
– oliwa z oliwek, do smażenia

– do podania: parmezan, posiekana bazylia

 

Wykonanie:

1. Warzywa umyć, oczyścić. Marchewkę, cebulę i ziemniaki obrać. Selera i cebulę pokroić w dość drobną kostkę, marchewkę w talarki. Ziemniaki pokroić w kostkę.

2. Pancettę pokroić w paski. W dużym garnku rozgrzać oliwę (ok. 4 łyżki), dodać pancettę i chwilę podsmażyć. Dodać cebulę i selera, cały czas mieszając podsmażać aż cebula się zeszkli. Dodać marchewkę i ziemniaki, wymieszać, smażyć razem ok. 6 minut.

3. W międzyczasie w czajniku zagotować wodę.

4. Dodać pomidory, jeśli używamy pomidorów w całości, rozgnieść je widelcem lub w palcach przed dodaniem. Dodać listki laurowe i pieprz oraz łyżeczkę soli. Wymieszać i doprowadzić do wrzenia.

5. Do garnka dodać wino, gotować razem cały czas mieszając przez chwilę, aż część alkoholu odparuje. Dolać ok. 2 litry gorącej wody, przykryć i gotować na małym ogniu.

6. Z kapusty włoskiej usunąć zewnętrzne liście, poszatkować. Dodać do zupy, wymieszać.

7. Zupę gotować na małym ogniu do czasu aż warzywa będą miękkie, w razie potrzeby uzupełniając wodę. Na koniec dodać makaron (nieugotowany), pokrojoną, upieczoną dynię oraz odsączoną ciecierzycę. Ewentualanie doprawić do smaku solą i pieprzem. Gotować razem 5 minut, zdjąć z ognia i zostawić przykrytą na kolejne 5 minut.

8. Podawać posypaną posiekaną bazylią oraz startym parmezanem.

Uwaga: zupa jest bardzo gęsta, z dużą ilością składników. Jeśli wolisz lżejsze zupy dodaj więcej wody.

Przepis pochodzi ze strony: http://kuchnia.it/wloskie-przepisy/zupy/zimowe-minestrone

II-danie to danie główne, najczęściej mięsne jak np. stek z grilla, eskalopki cielęce, wołowina duszona w winie itp. Posiłek wieńczy deser, często bardzo wyrafinowany jak np. tiramisu, cassatta, sabayone lub panna votta. Tradycyjnie do każdego posiłku podawany jest napój. Do przystawek aperitif – campari, do dań głównych wspaniałe wina czerwone barolo (męskie) i barbaresco (żeńskie) lub słynną wódkę grappa. Zaś do deserów, likier amaretto, kawę cappucino lub espresso. Włosi kochają sery. Odziedziczyli to po francuzach. Sery z regionów Włoch są przeznaczone bardziej jako dodatek-przyprawa do dania, a niżeli danie główne.
Istnieją wyjątki jak np. twaróg mascarpone, ser provolone o owocowym aromacie, ser stracchino czy słynny gorgondzola. Z Włoch pochodzi najsłynniejszy ser do makaronu -parmezan (Parmiggiano Regianno), do pizzy – mozzarella, do sałatek Grana Padano.

Pieczona jagnięcina z ziemniakami

Danie pięknie się prezentuje i jest bardzo łatwe do przygotowania. Należy jedynie pamiętać o początkowym pieczeniu w wysokiej temperaturze, dzięki czemu mięso jest soczyste. Oprócz giczy jagnięcych w ten sam sposób można przygotować również cały udziec jagnięcy lub łopatkę (będą jednak wymagały dłuższego pieczenia). Pieczona jagnięcina to popularne we Włoszech danie wielkanocne.
Przepis na pieczoną gicz jagnięcą

Przepis na pieczoną gicz jagnięcą. Źródło: http://kuchnia.it/Img/Miesa/Jagniecina/jagniecina_3_mw.jpg

2-3 porcje

Składniki:

– 2 gicze jagnięce
– 2 ząbki czosnku
– 2 suszone papryczki peperoncino, pokruszone
– 1 łyżeczka suszonego oregano
– sól
– 2 łyżki oliwy z oliwek
– 4 średnie ziemniaki
– ok. 100 ml białego wina, do podlania mięsa (lub wody, bulionu)
 

Wykonanie:

Dzień wcześniej:

1. Dzień przed pieczeniem mięsa, wieczorem, gicze opłukać, osuszyć. Ząbki czosnku rozetrzeć z solą, peperonciono i oregano. Dodać oliwę. Tak przygotowaną pastą natrzeć gicze, odstawić na noc do zamarynowania w lodówce (chłodym miejscu).

Pieczenie mięsa:

1. Gicze wyjąć z lodówki, pozostawić do ocieplenia w temperaturze pokojowej.

2. Piekarnik nagrzać do 240 stopni.

3. Gicze przełożyć do żaroodpornego naczynia i wstawić bez przykrycia do nagrzanego piekarnika. Piec przez 20 minut.

4. Po 20 minutach pieczenia temperaturę zmniejszyć do 180 stopni. Gicze podlać winem i przykryć (przykrywką lub folią aluminiową), piec przez 40 minut.

5. Ziemniaki obrać, pokroić w ćwiartki. Wyjąć gicze z piekarnika, dodać ziemniaki i lekko wymieszać je z powstałym sosem.

6. Gicze z ziemniakami ponownie wstawić do piekarnika, tym razem bez przykrycia i piec kolejne 40 minut, aż ziemniaki będą miękkie.

7. Przed podaniem odczekać 15 minut, aby mięso „odpoczęło” (najlepiej danie ponownie przykryć na ten czas). Gicze podawać z ziemniakami z którymi się piekły, można posypać je posiekaną natką pietruszki. Do dania dobrze pasuje także zielona sałata oraz kieliszek czerwonego wina.

Charakterystyczne potrawy i składniki

Wśród składników wykorzystywanych w kuchni włoskiej warto wymienić takie jak oliwa z oliwek „extra vergine”, słynne białe trufle z Piemontu, bogactwo owoców morza (w tym krewetki, homary, langusty, małże, raki) oraz bardzo poszukiwany i ceniony ocet balsamiczny – acetto di balsamico. Proces jego produkcji jest bardziej skomplikowany niż najlepszego wina. De facto jest to fermentacja alkoholowa z winorośli przerwana w odpowiednim czasie, po którym dodawane są szczepy bakterii octowych i dalej fermentuje w kadziach.
Na końcu rozlewany jest do ciemnych drewnianych baryłek i składowany co najmniej rok lub dwa w chłodnych i ciemnych pieczarach. Im starszy ocet tym smaczniejszy. Co roku przelewa się go z beczki do innej beczki ale wykonanej z innego gatunku drzewa.

 SKŁADNIKI

4 PORCJE
  • mieszanka owoców morza np. blanszowanych i mrożonych (kalmarów, ośmiorniczek, krewetek koktajlowych i małży)
  • dodatkowo (dla podniesienia walorów smakowych i wyglądu): 8 małży w muszlach, 8 całych krewetek w pancerzach z głową, 8 dużych obranych krewetek Black Tiger
  • 2 łyżki oliwy lub oleju roślinnego (użyłam rzepakowego) 
  • 3 małe papryki lub po połówce dużej (zielonej, czerwonej i żółtej)
  • 2 ząbki czosnku, starte na drobnej tarce
  • 1 duży pomidor (użyłam malinowego)
  • 1 łyżka koncentratu pomidorowego
  • 1 łyżeczka czerwonej słodkiej papryki
  • 1/2 łyżeczki wędzonej papryki
  • 1/2 szklanki (125 ml) białego wina (użyłam hiszpańskiego półwytrawnego)
  • 300 g suchego ryżu arborio, calasparra lub carnaroli
  • 1 litr bulionu szafranowego (czytaj wskazówki)
DO PODANIA:
  • 3 łyżki drobnego posiekanego szczypiorku (opcjonalnie)
  • pęczek natki pietruszki (oderwane liście)
  • 4 łyżki oliwy extra vergine
  • 1/2 ząbka czosnku, startego na drobnej tarce
  • cząstki cytryny

Potrzebna będzie: patelnia do paelli lub zwykła patelnia o średnicy ok. 26 cm

PRZYGOTOWANIE

  • Mrożone owoce morza rozmrozić, wyłożyć na talerz wyścielony papierowymi ręcznikami. Muszle małży wyczyścić szorstką gąbką, oderwać bisiory. Przygotować krewetki w pancerzach i Black Tiger – usunąć ciemne jelita ciągnące się wzdłuż tułowia jeśli nie zostały wcześniej usunięte.
  • Paprykę pokroić w małą kosteczkę. Pomidora sparzyć, obrać i pokroić w kostkę. Rozgrzać patelnię o podanych wyżej wymiarach na średnim ogniu, wlać oliwę lub olej, dodać paprykę i smażyć mieszając co jakiś czas przez około 3-4 minuty, dodać czosnek i smażyć przez 15 sekund, dodać pokrojonego pomidora, doprawić niewielką ilością soli i smażyć przez 2 minuty.
  • Dodać koncentrat pomidorowy, paprykę słodką i wędzoną, wlać wino, wymieszać i zagotować. Gotować na większym ogniu przez około 3 minuty aż ilość sosu zmniejszy się o połowę.
  • Dodać ryż (wsypujemy po średnicy – nie musimy wówczas dokładnie odmierzać jego ilości). Powoli mieszając smażyć przez 2 minuty. Wlać gorący bulion, wymieszać i zagotować. Zmniejszyć ogień i gotować na umiarkowanym ogniu bez przykrycia przez 8 minut (w tym czasie składników nie mieszamy, składniki mają umiarkowanie mocno bulgotać).
  • Dodać owoce morza (z mieszanki) oraz dodatkowe krewetki i małże w muszlach, zmniejszyć ogień do minimum (nie mieszać!). Przykryć patelnię dwoma kawałkami folii aluminiowej i gotować dalej na najmniejszym ogniu przez 6 minut. Odstawić paellę z ognia i pozostawić pod przykryciem na dodatkowe 2 – 3 minuty (po tym czasie od razu zdjąć folię z patelni). Posypać szczypiorkiem. Posiekać natkę pietruszki, wymieszać z oliwą extra vergine i startym czosnkiem, polać po paelli, podawać z cząstkami cytryny.

WSKAZÓWKI

Bulion szafranowy:
  • 1 litr wody
  • warzywa: 1/3 obranej cebuli, kawałek obranej pietruszki, 2 marchewki, kawałeczek pora i liścia kapusty, 3 łodyżki natki pietruszki
  • 1 łyżka oliwy extra vergine
  • 1 łyżka sosu sojowego
  • 3 łyżki sosu rybnego
  • szczypta nitek szafranu
  • sól i pieprz do smaku

Do niedużego garnka wlać wodę i dodać resztę składników bulionu: warzywa, oliwę, sos sojowy, sos rybny, szafran, sól (niedużo, bo sos sojowy i rybny są słone) oraz pieprz. Po zagotowaniu gotować pod przykryciem na niedużym ogniu przez 30 minut. Odstawić z ognia, przecedzić i podgrzać przed użyciem do potrawy.

Z potraw najsłynniejsze są oczywiście makarony. Jest ich niezliczona ilość (podobno około 300), przybierają najrozmaitsze formy i kształty, kolory a nawet różnorodne składniki dodatkowe – zioła, przyprawy.

Najbardziej znanymi są: spaghetti(nitki), canelloni (duże i grube rurki), bucatini (rurki), fussili (świderki), lasagne (płaty), tortelini (małe krążki nadziewane mięsem), penne (grube rurki ze skośnymi końcami), tagliatelle (długie wstążki), ravioli (małe kwadratowe kluseczki nadziewane).

Innymi charakterystycznymi potrawami są: polenta – potrawa z mąki kukurydzianej zapieczona z serem, gnocchi – ziemniaczane kluski, risotto na wiele sposobów, minestrone – najsłynniejsza zupa warzywna, lasagna i przysmak wielu narodów – czyli pizza. Z mięs słynne jest ossobuco czyli gicz cielęca, wieprzowina – speck- z warzywami oraz bryzole po piemoncku.
Bardzo charakterystycznym sosem włoskim jest sos pesto – w oryginale przyrządzany z orzechów sosnowych zwanych piniole z dodatkiem oliwy z oliwek, bazylii, sera pecorino i parmezanu.

Włoskie alkohole
Oprócz win wymienionych wyżej czyli czerwonego barolo i barbaresco, włosi posiadają całą gamę innych również znakomitych win i wódek niczym nie ustępujących francuskim odpowiednikom. Do najbardziej znanych win
należą : chinati (czerwone), słodkie likierowe marsala, carlo rossi (taka sama nazwa jak kalifornijskiego), barber’a, napolo.
Oprócz win Włosi produkują najlepsze wermuty m.in. martini rosso, martini bianco, cora i cinzano. Najsłynniejszą wódką jest grappa – rozsławiona na cały świat.
Włoskie alkohole

Włoskie alkohole. Źródło: http://static.gotujmy.pl/ZDJECIE_PORADY_B/wloskie-alkohole-22726.jpg

Poniżej przedstawiamy bodajże najbardziej znane wina włoskie:

* Frascati – to białe wino wytrawne, które zaleca się do podawania z daniami mięsnymi. Produkuje się je z winogron Trebbiano Toscano, Malvasia Bianca. Winnice znajdują się niedaleko Rzymu.

• Barolo – czerwone wino o wyrazistym smaku. Produkuje się je z winogron Nebbiolo w Piemoncie. Warto podawać je z wołowiną, dziczyzną.

•Bardolino – to lekkie czerwone wino. Niekiedy może być odrobinę musujące. Podaje się je do dań z makaronem lub przystawek. Jest to jedno z najczęściej eksportowanych włoskich win.

•Lambrusco – czerwone, kwaskowate wino, które jest jednym z najczęściej eksportowanych włoskich win. 

•Soave – produkowane na masową skalę wino o jasnym kolorze, delikatnym smaku. Polecane do risotto.

•Prosecco – może być lekko lub mocno musujące, słodkie lub wytrawne. Produkowane jest z winogron prosecco.

•Valpolicella – to lekkie wino, które wytwarza się w okolicach słynnej Werony.

  Napoje alkoholowe

Oprócz win, Włosi produkują także inne napoje alkoholowe, które zyskały niemałą popularność. Bodajże najsłynniejsze jest campari, czyli alkohol o czerwonej barwie i gorzkim smaku. Zazwyczaj podaje się go jako aperitif.

A oto pozostałe napoje alkoholowe:

* amaretto – to likier migdałowy o słodko-gorzkim smaku. Włosi piją go tuż po posiłku. Dodawany jest także do wielu potraw, deserów.

* vin santo – to tzw. wino deserowe. Podaje się je ze słodkimi herbatnikami, które się nim nasącza.

* limoncello – likier, który przed podaniem należy odpowiednio schłodzić. Przyrządza się go z cytryn, cukru, alkoholu.

* marsala – to słynne wino sycylijskie. Warto podawać je z deserami oraz jako aperitif.

* grappa – podaje się ją po posiłku. Przyrządza natomiast m.in. z nasion, skórek pozostałych po wykonaniu wina.

•punt e mes – alkohol doprawiany ziołami. Podaje się go z wodą gazowaną lub/i pomarańczą.

Źródło: „Kuchnia włoska” Sophie Braimbridge, wyd. Zielona Sowa

Przepis pochodzi ze strony internetowej: http://gotujmy.pl/wloskie-alkohole,artykuly-porady-gotujmy-artykul,9950.html

Zioła i aromaty

Najsłynniejszą przyprawą w tejże kuchni jest bazylia. Jest ona składnikiem bardzo dużej ilości potraw, zarówno tych z makaronu, mięsa ryb jak i sosów. Innymi charakterystycznymi przyprawami są: mięta, melisa, lebiodka czyli oregano, cząber i ogórecznik.

Spostrzeżenia

Prawdziwa włoska kuchnia jest najlepsza w samych Włoszech, a w Polsce tylko w specjalistycznych restauracjach z potrawami tej kuchni. Pizza podawana w większości polskich pizzerii to ciasto obłożone wszystkim co tylko się ma pod ręką, oblane soczyście sosem na majonezie lub oleju, nawet nie na oliwie.
Tak naprawdę pizza włoska to większość ciasta – jest to placek z neapolu z dodatkiem warzyw i przypraw, skropione sosem z ziół, octu i oliwy z oliwek.
Większość ludzi – Włochów nazywa makaroniarzami, są to ludzie którzy chyba niedokładnie znają bogactwo tej kuchni, a jedyne co znają to właśnie makaron. Tak naprawdę można pozazdrościć im narodowej pogody ducha, radości którą emanują na co dzień do siebie i kuchni rzecz jasna, prostej ale bardzo zadziwiającej.

Rady

Przygotowując potrawę włoską powinniśmy zapamiętać kilka prostych zasad. Makaron gotujemy w osolonej wodzie z dodatkiem oleju, a po ugotowaniu przelewamy zimną wodą (jeżeli chcemy go dłużej przechowywać) lub od razu mieszamy z sosem i podajemy na stół. Włosi podczas przyrządzania warzyw nie używają wcale ani grama mąki, ani wody. Ich zdaniem warzywa mają w sobie tyle soku że jest im to niepotrzebne. Tak więc warzywa przygotowujemy krótko i bez wody. Mogą być lekko twardawe.
Do warzyw nie używa się żadnej innej przyprawy jak sól. Zamiast innych przypraw można użyć sera parmezan, trufli, grzybków marynowanych lub świeżej zieleniny – kopru, szczypioru i pietruszki. Garnek w którym mają się gotować warzywa przed przystąpieniem do obróbki cieplnej należy natrzeć boki garnka ząbkiem czosnku.
Makaron możemy przyrządzić sami i nadać mu dowolny wymyślony kształt, a także kolor i smak. Kolor czerwony uzyskamy dodając przecier pomidorowy lub paprykowy i odrobinę słodkiej papryki, zielony miksując szpinak i dodając z siekaną bazylią do ciasta, słonecznie żółty uzyskamy gdy dodamy szafran namoczony w odrobinie ciepłej wody z sokiem z cebulki.

Ciekawostki

– dla Włocha makaron spaghetti z sosem bolońskim to zupełnie inna potrawa niż makaron fussili z tym samym sosem!
– prawdziwą ohydą dla Włochów jest makaron podany na słodko (dla nas jest to normalne), a najobrzydliwsze są makarony z owocami i czekoladą .

Autor: Tomasz Jakusz

Klasyczny włoski deser tiramisu zna chyba każdy 🙂 To podłużne biszkopty nasączone kawą i przełożone kremem mascarpone (ubite żółtka + serek + ubite na sztywno białka). Wygodny deser bez pieczenia, sprawdzi się przy każdej okazji do świętowania. I nigdy się nie nudzi. Można go podać w pojedynczych pucharkach lub w jednym większym naczyniu np. szklanym płaskim żaroodpornym. Potrzebuje kilku godzin na schłodzenie, więc najlepiej zrobić go z odpowiednim wyprzedzeniem, np. dzień wcześniej. W przepisie znajdziecie ciekawe i ważne wskazówki co do przygotowania Waszego perfekcyjnego tiramisu. Polecam!

TIRAMISU. Źródło: http://www.kwestiasmaku.com/sites/kwestiasmaku.com/files/styles/zdjecie_glowne/public/tiramisu_przepis_0.jpg?itok=GcbaeMjI

SKŁADNIKI

6 – 7 PORCJI
  • 350 ml bardzo mocnej kawy espresso
  • 4 żółtka + 2 białka
  • 25 ml likieru amaretto
  • 100 g cukru pudru
  • 500 g serka mascarpone
  • 300 g podłużnych biszkoptów
  • ok. 3 łyżek gorzkiego kakao
PRZYGOTOWANIE
  • Jajka włożyć do zlewu i przelać gorącą wodą. Zaparzyć kawę i ostudzić. Oddzielić żółtka od białek.
  • Żółtka ubić z połową cukru pudru na puszysty i jasny krem (ok. 7 minut) – najlepiej początkowo ubijać na parze (w metalowej misce zawieszonej na garnku z parującą wodą), a gdy żółtka będą już ciepłe, odstawić z pary i dalej ubijać.
  • Następnie stopniowo dodwać likier cały czas ubijając. Teraz dodawać porcjami (po 3 łyżki) mascarpone, ale już w krótszych odstępach czasu, cały czas ubijając, aż krem będzie gęsty i jednolity.
  • W oddzielnej misce ubić białka z dodatkiem szczypty soli na sztywną pianę, następnie stopniowo dodawać resztę cukru pudru i ubijać aż piana będzie gęsta i błyszcząca. Połączyć z kremem z żółtek i mascarpone delikatnie mieszając łyżką.
  • Połowę biszkoptów na moment zanurzać w kawie i układać w prostokątnym naczyniu np. żaroodpornym lub w pojedynczych naczynkach. Posypać cienką warstwą kakao. Wyłożyć połowę kremu i przykryć kolejną warstwą nasączonych biszkoptów. Znów oprószyć kakao. Posmarować resztą kremu, posypać kakao i wstawić do lodówki na minimum 3 godziny lub na całą noc.

Przepis pochodzi ze strony: http://www.kwestiasmaku.com/kuchnia_wloska/tiramisu/tiramisu.html

Wyjątkowy sernik, o smaku i konsystencji przypominającej słynny włoski deser. Ci, którzy robili już ZABAJONE (lub choćby kogel-mogel 😉 nie powinni mieć kłopotów z jego przygotowaniem. Podstawą jest dokładne utarcie żółtek z cukrem, powstała masa musi być gęsta i puszysta.

Wpis na blogu

SKŁADNIKI

SPÓD:
  • ok. 170 g kruchych ciasteczek np. maślanych, owsianych lub amaretti
  • 2 łyżki roztopionego masła
MASA SEROWA:
  • 250 g sera ricotta
  • 250 g sera mascarpone
  • 1 i 1/2 łyżki mąki ziemniaczanej
  • starta skórka z 1 pomarańczy
ZABAJONE DO MASY SEROWEJ:
  • 6 żółtek (ogrzanych do temperatury pokojowej)
  • 1/2 szklanki (115 g) drobnego cukru
  • 80 ml słodkiego likieru (np. wino Marsala, Limoncello, Amaretto, ewentualnie 50 ml brandy)
ZABAJONE NA WIERZCH SERNIKA:
  • 2 żółtka (ogrzane do temperatury pokojowej)
  • 3 łyżki drobnego cukru
  • 25 ml słodkiego likieru (j.w.)
  • 1/4 szklanki (60 ml) gorącego mleka
DO DEKORACJI:
  • szklanka świeżych owoców (np. jeżyny, maliny, jagody, borówki)
  • jeśli nie ma sezonu na owoce – starta skorka z pomarańczy / limonki lub kakao
PRZYGOTOWANIE
SPÓD:
  • Dno tortownicy o średnicy ok. 24-25 cm z odpinaną obręczą wyłożyć papierem do pieczenia, zapiąć obręcz wypuszczając papier poza obręcz. 
  • Ciasteczka zmielić w malakserze/rozdrabniaczu, dodać roztopione masło i zmiksować do połączenia. Masą wyłożyć dno tortownicy, mocno uklepując. Wstawić do lodówki.
MASA SEROWA:
  • Piekarnik nagrzać do 175 stopni C (grzanie góra i dół bez termoobiegu). Sery (ricotta i mascarpone) oraz mąkę ziemniaczaną zmiksować na gładką masę. Dodać skórkę z pomarańczy i wymieszać.
  • Przygotować zabajone do masy serowej: żółtka ucierać z cukrem na małych obrotach miksera aż staną się jasne, gęste i puszyste; dodać likier i jeszcze ucierać nad garnkiem z gorącą wodą (więcej wskazówek jest przy PRZEPISIE NA ZABAJONE).
  • Zabajone dodać do masy serowej i delikatnie wymieszać. Gładką masę wylać na spód z ciasteczek. Sernik wstawić na kratkę do środkowej części piekarnika. Piec przez 15 minut.
  • Podczas pieczenia sernika przygotować zabajone na wierzch sernika (j.w. z tą różnicą, że do gotowego zabajone dodajemy na koniec gorące mleko).
  • Po pierwszych 15 minutach pieczenia sernika zmniejszyć temperaturę do 120 stopni C. Sernik ostrożnie wysunąć i wylać na wierzch przygotowaną masę zabajone. Piec dalej przez 35 minut. W połowie tego czasu na wierzchu sernika ułożyć świeże owoce.
  • Sernik wyjmować stopniowo z piekarnika, uchylając na początku drzwiczki, później wysuwając go z piekarnika. Gdy będzie całkowicie wystudzony obkroić go nożem przy obręczy, zdjąć obręcz i wstawić do lodówki na noc lub minimum kilka godzin. Przechowywać w lodówce bez przykrycia.
 Przepisy wybrała:  Alicja Muszyńska

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona korzysta z ciasteczek (cookies).

Więcej informacji o cookies