Zespół Sanatoryjny Buska Zdroju

 

W Busku Zdroju główny kompleks sanatoryjny usytuowany jest w otulinie parku Zdrojowego i oddalony jest od centrum miasta o ok. 2 km. Dla starszych schorowanych osób jest to dość uciążliwa wyprawa, bo droga nie dość że jest długa to łagodnie pnie się pod górę, ale na pocieszenie dodam, że są wygodne ławeczki na których można przycupnąć i chwilę odpocząć. W zasadzie nie istnieje żadna miejska

komunikacja, pozostają tylko taksówki. Koszt przejazdu od sanatorium Włókniarz, czy też sanatorium Rafał do centrum wynosi ok. 12 – 14 zł, ale w zasadzie wysokość zapłaty za kurs zależy wyłącznie od kierowcy. Latem kursuje turystyczny odkryty autobus, który obwozi turystów po mieście, w celu obejrzenia zabytków miasta. 

W Busku Zdroju leczy się przede wszystkim schorzenia reumatologiczne, neurologiczne, dyskopatie, stany pourazowe i po operacyjne narządów ruchu, układu krążenia, dermatologiczne, niektóre choroby kobiece, ortopedyczne dzieci i dorosłych, a także dziecięce porażenie mózgowe, które leczy sanatorium dziecięce mieszczące się na górce.

 W Busku Zdroju znajduje się 15 sanatoriów o różnym standardzie w zakresie świadczonych  usług medycznych, hotelowych i wyżywieniowych. Najbardziej ekskluzywnym sanatorium jest uzdrowisko Marconi ze 170 miejscami, natomiast najbardziej nowoczesnym obiektem jest sanatorium Włókniarz posiadający ok. 500 łóżek. To wielkie gmaszysko oraz przylegający do niego teren zajmuje 6 ha powierzchni w pobliżu parku Zdrojowego. Wachlarz leczenia chorób w tym sanatorium jest prowadzony na szeroką skalę, przy zastosowaniu najnowszych technologii i urządzeń. Sanatorium prowadzi ożywioną działalność kulturalną, posiada miłą salę dancingową, zaprasza aktorów z całej Polski, a także specjalistów, którzy wygłaszają interesujące wykłady o leczeniu i profilaktyce wymienionych schorzeń, a nawet o interesujących kosmetykach produkowanych na bazie istniejących tutaj minerałów.

Sanatorium Rafał    

    Właśnie tutaj spędziłam, trzy bardzo miłe tygodnie na przełomie stycznia i lutego. Nazwa sanatorium została wybrana na cześć szlachcica Rafała Olbromskiego głównego bohatera „Popiołów” Stefana Żeromskiego, a to też nie dziwota, bo przecież „Kielecczyzna to Żeromszczyzna” (a ja dodaję to nasza Ojczyzna) to rodzinne strony pisarza, gdzie po nim istnieje jeszcze dużo  pamiątek. Sanatorium dysponuje 1 i 2 osobowymi pokojami z pełnym lub częściowym węzłem sanitarnym, w zależności co kto lubi, pokoje i łazienki dostosowane są do osób sprawnych inaczej. Pokoje wygodne i bardzo czyste, codziennie sprzątane, wyposażone w radio, telewizor (za który opłata wliczona jest do całości rachunku i po przejeździe, po zmęczeniu podróżą,

kuracjusze z reguły nie wiedzą za co płacą) jest czajnik elektryczny i szklanki do picia, deski do prasowania znajdują się na korytarzach, a żelazko u pokojowej. W naszym pokoju był jeszcze telefon, dzięki któremu mogłam kilkakrotnie połączyć się z recepcją. Na pewno muszę z całą odpowiedzialnością stwierdzić, że obsługa medyczna w sanatorium jest nie tylko bardzo kompetentna, ale przy tym bardzo miła, szczególnie lekarze, którzy zawsze nam pomagali przy wszelkiego rodzaju niedomaganiach. Dziękujemy. W sanatorium Rafał, również jak i w innych sanatoriach, można korzystać w czasie wolnym z interesujących wycieczek, z odczytów, również i tutaj pensjonariuszy dopadają wszelkiego rodzaju firmy, które w większości przypadków sprzedają swoje towary po paskarskich cenach. Natomiast, na tańce i koncerty zapraszają już inne sanatoria lub instytucje, ponieważ  sanatorium dysponuje tylko małą kawiarenką, pod tą samą nazwą, która nie jest czynna w okresie zimowym. Wyżywienie skromne, bo skromny jest fundusz przeznaczony na ten cel przez NFZ (dzienna stawka

jest niższa o 2 zł niż dla osób przebywających w więzieniach). Obiady bardzo smaczne, śniadania standardowe, a z kolacjami różnie bywało, w celu urozmaicenia posiłków zdarzało się, że na dietę podawano pasztetówkę lub puszkowy pasztet z mięsem kurczaka, a na dietę dla diabetyków widziałam podane banany. Ogólnie można powiedzieć, że pobyt w tym sanatorium uważam za udany, a do tego się bardzo przyczyniła moja przemiła współlokatorka pani Jadzia z Ostrowca Świętokrzyskiego oraz miłe panie od stolika stołówkowego panie Maria i Ula z Rzeszowa oraz Jagódka z Tczewa i zaprzyjaźniona z naszym stolikiem pani Bożenka z Trójmiasta. Pozytywna energia jaka emanowała od Pań pozwoliły mi przetrwać i pokonać wielką traumę jaką musiałam się zmierzyć przed wyjazdem do sanatorium. Dziewczyny bardzo dziękuję, chciałabym się jeszcze  z Wami zobaczyć.

Woda mineralna Buskowianka Zdrój   

    W zasadzie Busko Zdrój ma kłopoty z wodą do picia, woda z miejscowych źródeł nie nadaje się do celów spożywczych, w kranach znajduje się woda sprowadzana 25 km wodociągiem z odległych miejscowości. Natomiast w Busku Zdroju jest produkowana woda mineralna Buskowianka Zdrój. Można ją spożywać w Pijalni Wód, która znajduje się w sanatorium Marconi. Jest to woda mineralna, gazowana lub lekko gazowana przekazywana do sprzedaży w butelkach szklanych bezzwrotnych. Podaję skład tej wody mineralnej:

Aniony (mg/l) – chlorowy – 31,91; siarczanowy – 140,40; wodorowęglowy – 378,31

Kationy (mg/l) – sodowy – 34,40; potasowy – 9,90; magnezowy – 28,19; wapniowy – 119,28.