Pekin część III Zakazane Miasto – Pałac Cesarski

Do najbardziej interesujących zabytków w Chinach należy Zespół pałacowy Zakazanego Miasta (Zijn Cheng) w Pekinie, który zajmuje 72 ha i co dziennie jest odwiedzany przez ok. 60 tys. turystów. W 1987 r. Zakazane miasto zostało wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. Była to okazjonalnie zamieszkana rezydencja przez 24 cesarzy z dynastii Ming i Qing, aż do opuszczenia jej przez cesarza Pu Yi w 1924 r. W kompleksie pałacowym znajduje się 980 budynków i 9 tys. pomieszczeń.

Plan Zakazanego Miasta. Czerwona linia pokazuje podział na dwór wewnętrzny (północny) i zewnętrzny (południowy).

 

Chińska nazwa Zijn Cheng dosłownie oznacza Purpurowe Zakazane Miasto i nazwa ta nie pochodzi od koloru cegły, tylko od koloru Gwiazdy Polarnej, która stanowi centrum niebieskiego wszechświata, jest symbolem władzy, a purpurowy kolor jest barwą monarchów. 

Zakazane Miasto jest otoczone murami obronnymi wysokości 8 m oraz fosą głębokości 6 m i szerokości 52 m. Silna fortyfikacja broniła miasto nie tylko przed napadami innych narodów, ale również powodowała mocną izolację od wszystkich śmiertelników przez 500 lat. Do Zakazanego Miasta miała dostęp najbliższa rodzina cesarza oraz najważniejsi urzędnicy i eunuchowie, a w nocy konkubiny i strażnicy. Pekińczycy twierdzą, że choć przepisy dotyczące izolacji Zakazanego Miasta zostały zliberalizowane to charakterystyczna atmosfera izolacji pozostała i utrzyma się jeszcze długo. 

Na terenie Zakazanego Miasta znajduje się spory kompleks dobrze zachowanych budynków, które w większości można zwiedzać, przy czym aby wejść do środka trzeba pokonać wysokie progi, które dla mniej sprawnych turystów mogą być kłopotliwe.

Zakazane Miasto powstało z inicjatywy i na polecenie cesarza Yuanga, który przeniósł stolicę Chin z Nankinu do Pekinu. Twórcą pałacowego kompleksu był wietnamski eunuch, który wśród licznych swoich umiejętności (poeta, matematyk, kaligrafista) był wybitnym architektem. Zakazane Miasto zostało zbudowane w rekordowym czasie, w ciągu 14 lat (1406-1420). Miasto budowało 100 tys. artystów i rzemieślników oraz prawie milion niewykwalifikowanych robotników.

Do Zakazanego Miasta prowadzą dwie bramy, ale żeby dostać się do tego miasta trzeba pokonać pewne dystanse i przekroczenie Wielkiej Bramy Niebiańskiego Spokoju Tiananmen wcale nie oznacza, że jesteśmy już na terenie Zakazanego Miasta. Wielka Brama została wzniesiona po raz pierwszy za panowania dynastii Ming i jest wykorzystywana jako trybuna, z której przywódcy narodu przemawiają do zgromadzonych ludzi.

Ważną informacją dla osób podróżujących indywidualnie będzie to, że bilety kupione w kasie znajdującej się w tej bramie będą mogły być tylko wykorzystane do wejścia na taras widokowy. Po przejściu tunelem przez tę bramę dochodzimy do rozległego dziedzińca na którym znajdują się liczne stoiska z pamiątkami i restauracje serwujące wspaniałe potrawy kuchni chińskiej. Idąc dalej środkiem placu poruszamy się wzdłuż osi północ – południe (w Chinach wszystkie świątynie są usytuowane wzdłuż tej osi)  dochodzimy do Bramy Południka, czyli właściwego wejścia do Cesarskiego Zakazanego Miasta. I dopiero tutaj można kupić bilety wstępu.

Dziedziniec placu jest wybrukowany, a za czasów urzędujących tu cesarzy był wyłożony płytami granitowymi zabezpieczającymi przed ewentualnym podkopem wroga. Widok na sadzawkę znajdującą się na placu,  nad którą wybudowano pięć łukowato wygiętych mostów (środkowy most był tylko do użytku cesarza), a w tle za nimi Brama Najwyższej Harmonii (Taihemen) jest tak piękny, że zapiera dech w piersiach. Brama ta została wzniesiona w 1420 r. i odbudowana w rok po pożarze w 1889 r. I wreszcie wchodzimy na najważniejszy dziedziniec w Zakazanym Mieście z pałacem cesarskim, w którym cesarze sprawowali funkcje urzędowe. Pałac Najwyższej Harmonii (Taihedian) był jednym z trzech najważniejszych budowli w Zakazanym Mieście, umieszczony na znacznym podwyższeniu był przez wieki najwyższym budynkiem w Pekinie. Został zbudowany w 1627 r. W znacznie mniejszym, ale bardzo pięknym Pałacu Pośredniej Harmonii (Zonghedian) cesarz przyjmował ministrów. Ostatnim z wielkiej trójki cesarskich pałaców jest Pałac Trwałej Harmonii (Baohedian) tutaj  odbywały się pod cesarskim okiem  ostatnie etapy egzaminu na cesarskich urzędników. Wszystkie trzy budynki zostały umieszczone na marmurowych cokołach, a ich ściany i kolumny są w kolorach czerwonym, a dachy w żółtozłotym. Ten odcień dachówki był zastrzeżony dla pałaców cesarskich. Wykończenie budynków jest zachwycające na murach zostały powieszone ozdobne lampy, a drzwi ozdobiono ciekawymi okuciami. Na kalenicach dachów pałaców umieszczone są smoki, feniksy, lwy, skrzydlate konie (pegazy) i jednorożce. Strzegli domów przed demonami.

Uważni turyści z pewnością zauważą wielkie mosiężna  naczynia stojące na placach w Zakazanym mieście. Były one napełniane wodą i stanowiły asekurację przeciwpożarową. Cesarski Zespół Pałacowy zamyka Brama Niebiańskiej Czystości (Qianqinqmen).

Druga część Zakazanego Miasta, tzw. miasto zewnętrzne jest nazywane jego sercem. To znacznie przyjemniejszy teren od oficjalnej części Zakazanego Miasta i jest to w pełni uzasadnione, ponieważ tutaj toczyło się życie prywatne cesarza i jego rodziny oraz służby.

W południowej części terenu znajdują się pałace cesarskie, które służyły cesarzowi jako przysypialnia i garderoba (Pałac Niebiańskiej Czystości Qianqingyong), zanim jest pałac służący za sypialnię cesarską (Palac Niebiańskiej i Ziemskiej Jedności (Jiaotaidian). W innych pałacach rezydowała rodzina cesarska oraz dalszej części miasta w budynkach mieszkały konkubiny i eunuchowie.

W Zakazanym Mieście cudownym miejscem w którym (pomimo tłumów) można odpocząć i znaleźć wyciszenie i bez umiaru napawać się jego pięknem jest ogród cesarzy. W tym ogrodzie znajdują się ogromne głazy skalne sprowadzone ze wschodnich prowincji, oczka wodne, egzotyczna roślinność, i można się napawać  cudownym ptasim śpiewem, który w tak pięknej scenerii brzmi tak bajkowo, że jego dźwięki pozostają w uszach na długie lata.

W Zakazanym Mieście podziwiać można wystawę chińskiej porcelany. Uwielbiam chińską porcelanę, cieniusieńka i przezroczysta jak pergamin, w takiej filiżance dobra zielona chińska herbata o wiele bardziej smakuje. Dla koneserów sztuki są wystawione do obejrzenia ciekawe zbiory w Muzeum Sztuki, niektóre prace można nawet kupić.

Wśród turystów cieszą się powodzeniem typowe obrazki malowane chińskimi pastelami, przedstawiające np: ptaki w koronach drzew, kwiaty, chińskie pagody itp. Warto zobaczyć również wystawę ceramiki chińskiej eksponowaną w Muzeum Ceramiki. Na zakończenie opisu pozostawiłam ważną informację, że w tej części Zakazanego Miasta znajduje się Skarbiec Cesarski. Ogromnie jestem szczęśliwa, że mogłam zobaczyć Zakazane Miasto, wspomnienia i pamiątki na pewno zostaną do końca życia, chciałabym tam jeszcze raz wrócić.

 Autor artykułu: Alicja Muszyńska