Jezioro Wigry

„Augustowskie noce…….
Ty przechowasz tę muszelkę znalezioną nad Wigrami,
długo szumieć będzie jeszcze ożywiana wspomnieniami……”

Słowa - Andrzej Tylczyński i Zbigniew Zapart. Muzyka - Franciszka Leszczyńska.

 

Jezioro Wigry  jeden z najpiękniejszych polskich akwenów położone w samym sercu Wigierskiego Parku Narodowego usytuowanego w północno-wschodniej części kraju ma znakomite warunki dla rekreacji, a także dla  turystyki i sportów wodnych zarówno letnich jak i zimowych. Wokół jeziora prowadzi zielony szlak, ale uprawianie turystyki po wcześniejszym wykupieniu karty wstępu do Wigierskiego Parku Narodowego jest dozwolone od 1 czerwca do 31 październka, a w niektórych regionach dopiero od 15 czerwca. Zgodnie z obowiązującym regulaminem parku po jeziorze można pływać sprzętem wodnym bez użycia silnika spalinowego. W sezonie po jeziorze pływa statek wycieczkowy, który zabiera 25 osób i chętnych nie brakuje, bo i przeżycia są też niecodzienne. Wspaniale rozwinięta linia brzegowa o długości 72 km, na odcinku 29 km porośnięta jest lasem. Występują tu bogata fora – trzcina, pałki, oczerety, kłoś wiechowata, jeżogłówki, skrzypy, grążel żółty, grzebienie i fauna – żyje tu około 140 gatunków ptaków, w tym 29 gatunków ptaków wodnych i wodno-błotnych, m.in : trzciniczek, mewa śmieszka, perkoz dwuczuby, kormorany czarne. Tutaj znajdują schronienie ptaki, którym grozi wyginięcie, jak bąk, gągoł, kania ruda, bielik, kropiatka zielona i wąsatka.  

W wodach jeziora Wigry żyje udokumentowanych naukowo 28 gatunków ryb, w tym do najbardziej popularnych należą: okonie, szczupaki, liny, stynki, pstrągi potokowe, sielawy, sieje, sumy i trocie jeziorne. Pozwolenie na wędkowanie turyści mogą uzyskać po wykupieniu licencji na sportowy połów ryb.

Do atrakcji uprawianych sportów zimowych na tym na skutym lodem jeziorze Wigry należą łyżwy i bobsleje, ale niestety anomalie pogodowe, które charakteryzują się m.in stosunkowo łagodnymi zimami uniemożliwiają uprawianie tych atrakcyjnych sportów.

Wokół jeziora Wigry są wyznaczone miejsca biwakowe, z których mogą korzystać turyści, np: w Sarym Folwarku, w Wigrach, Rosochatym Rogu, Mikołajewicach, Zakątach, w Kruszniku, w Bryzylu, w Gawrych Rudzie, Ciemichiwiźnie i w Leszczywku. Wypożyczalnie pływającego sprzętu sportowego można wypożyczyć w Starym Folwarku, Wigrach, Zakątach i Gawrych Rudzie. 

Obszar jeziora Wigry jest  ściśle związany z dorzeczem malowniczej rzeki Czarnej Hańczy. W 1975 r. Międzynarodowa Unia Ochrony przyrody umieściła Jezioro Wigry na liście najcenniejszych akwenów świata i włączyła ten akwen do „Projektu AQUA”. Natomiast od 1998 r. Międzynarodowe Towarzystwo Limunologiczne udziela pomocy naukowej w ramach programu „adopcja”.

Jezioro Wigry powstało w okresie ostatniego zlodowacenia (więcej czytaj na stronie http://www.suwalszczyzna-jakbasn.pl/atrakcje/jezioro_wigry.php). Pod względem wielkości powierzchni wynoszącej 2118,3 ha ( a położone na nim wyspy zajmują 68,4 ha) 10 miejsce wśród największych jezior w Polsce. W najgłęszym miejscu jezioro osiąga wielkość 73 m.

Do największych atrakcji turystycznych tego regionu należy budynki klasztoru i kościóła Kamedułów, których zakonnicy rozpoczęli budowę 1671 r. na ziemiach, które otrzymali  od króla Jana II Kazimierza. Budowę kościoła barokowego pw. Niepokalanego Poczęcia Marii Panny zakonnicy ukończyli w 1745 r. Na terenie klasztoru zbudowali staw rybny i ogród botaniczny, a w części południowej zwierzyniec. Zakon Kamedułów był zakonem bardzo kreatywnym z sukcesami prowadził akcję osadniczą na Suwalszczyźnie, budowali zakłady przemysłowe (cegielnie, młyny, huty szkła, tartaki i inne), które przynosiły im duże zyski, a dodatkowo czerpali niemałe dochody z handlu rybami i drewnem. Z tych dużych sukcesów gospodarczych nie byli zadowoleni władze pruskie, początkowo odebrano zakonowi część ich ziem, a następnie w 1800 r. skonfiskowano ich majątek, a zakon przesiedlono do Bielan pod Krakowem. Od tego momentu kościół i zabudowania klasztorne popadały w ruinę. Kościół był dwukrotnie niszczony w 1915 r. i w 1944 r. Po wojnie w latach 1967 – 1974 został odbudowany i przekazany na ośrodek pracy twórczej Ministerstwa Kultury i Sztuki.  

Pojezierze Augustowskie odwiedził św. Jan Paweł II podczas swojej pielgrzymki papieskiej do Ojczyzny w 1999 r. Ojciec Święty znał bardzo dobrze ten urokliwy region naszego kraju ze spływów kajakowych. Spotkał się z ludźmi, których pamiętał. Odwiedził Sanktuarium w Studzienicznej i w kaplicy powiedział „Nie jestem tu po raz pierwszy, ale jako Papież po raz ostatni”. Tam w  Studzienicznej został podjęty  przez kustosza sanktuarium ks. Zygmunta Kopiczkę obiadem, gdzie wśród menu znalazł się przysmak tego regionu kartacze – czyli mięso w cieście ziemniaczanym (na Litwie potrawa ta nazywana jest cepelinami). Ojciec Święty nocował w zabudowaniach klasztornych w Wigrach, a gospodarze po kolacji zorganizowali ognisko, które tak lubił nasz św. Jan Paweł II. Do tego fragmentu tekstu wykorzystałam artykuł ze strony – http://mateusz.pl/jp99/pd/0609/ .

 

Autor artykułu: Alicja Muszyńska