Barcelona – część I

Barcelona jest jednym z najpiękniejszych i największych miast w Hiszpanii. Pod względem wielkości zaludnienia zajmuje drugie po Madrycie miejsce w kraju. W całej aglomeracji miejskiej mieszka prawie 4,7 mln mieszkańców, natomiast w centum administracyjnym miasta liczba ludności wynosi ponad 1,6 mln. osób. Urok Barcelony nie tylko odzwierciedlają piękne budowle, przepięknie kute bramy, zabytki, cudowne ogrody, ale przede wszystkim jej urocze położenie na niewielkich wzniesieniach, które z wielkim wdziękiem obniżają się ku ciepłemu o lazurowym błękicie Morzu Śródziemnemu.

Miasto położone na północno – wschodnim wybrzeżu Półwyspu Iberyjskiego i Hiszpani od północy otoczone jest górami Sierra de Collserda z najwyższym szczytem Tibidabo o wysokości 512 m n.p.m. ponadto jej położenie określają dwie rzeki Llobregot i Besós.

W telegraficznym skrócie można powiedzieć, że Barcelona jest prężnym ośrodkiem gospodarczym, targowo – wystawienniczym i kulturowo – sportowym. Ten wielki nowoczesny węzeł komunikacyjny posiada nowoczesne sprawnie funkcjonujące lotnisko obsługujące prawie 38 milionów pasażerów rocznie, a port morski należy do największych w Europie. Do Barcelony można wygodnie dojechać nowoczesnymi autostradami lub liniami kolejowymi o dużych prędkościach, które łączą to miasto z odległymi o 120 km Pirenejami i granicą państwa z Francją oraz innymi państwami europejskimi.

Barcelona stolica Kataloni jest bogatym miastem, podobnie jak  i cały region. Wśród gałęzi przemysłowych dominuje tutaj – przemysł samochodowy, komputerowy, produkcji chemikaliów, przetwórstwo żywności. Miasto jest stolicą kaledońskiej finansjery.

W zasadzie wielki bum rozwoju nowoczesnej Barcelony rozpoczął się od momentu przygotowywania się do igrzysk olimpijskich w 1992 r., kiedy miasto dostało ogromne dotacje z budżetu państwa oraz z instytucji międzynarodowych dzięki którym m.in zlikwidowano przemysłowe nadbrzeże zamieniając je w atrakcyjną dzielnicę rozrywkowo – wypoczynkową. Obecnie ten kompleks cieszy się wielkim uznaniem wśród zagranicznych turystów, przynosząc do kasy miasta niemałe dochody.

Uwielbiam oglądać miasto dobrze zaprojektowane pod względem urbanistyki i uważam, że Barcelona do nich należy. Stało się to za przyczyną sławnego architekta Ildefonsa Cedry, który zastosował w tym mieście ciekawe rozwiązanie planistyczne, polegające na umieszczeniu sieci ulic w module kwadratu. Ulice w tym kwadracie mają tą samą szerokość 20 m, a bloki miejskie 113 x 113, przy czym każdy bok ma ścięte narożniki. W ten niekonwencjonalny sposób architekt początkowo na desce kreślarskiej a później w terenie otrzymał na skrzyżowaniu ulic place, które są bezpiecznymi  skrzyżowaniami w komunikacji miejskiej. Place dodatkowo  wzbogacone w małą architekturę, której wyrazem są pomniki, fontanny, klomby kwiatów i drzew stanowią interesujący widok dla każdego turysty podnosząc w ten sposób walor tego miasta. 

Historia Barcelony sięga zamierzchłej starożytności i jest tak bogata w ważne wydarzenia, że nie sposób to wszystko w tym artykule opisać. Zatem odsyłam moich bardziej wnikliwych czytelników do artykułu zamieszczonego na innej stronie internetowej, w którym te wydarzenia zostały w miarę dokładnie opisane, tj. https://pl.wikipedia.org/wiki/Barcelona.

W telegraficznym skrócie mogę napisać, że na półwyspie Iberyjskim, w zasadzie na terenie obecnej Barcelony żyło plemię Lajetanów w pobliżu którego Grecy założyli kolonię, później przybyli tutaj Kartagińczycy, a jeszcze przed naszą erą w roku 218 Rzymianie założyli miasto szczelnie go otoczyli murami, które miały chronić mieszkańców przed napadami plemion germańskich Wizygotów. Rzymianie nazywali swe miasto Barcino. W VI w. Barcelona stała się stolicą państwa chrześcijańskiego Wizygotów. W VII wieku Barcelonę zdobyli  Maurowie. W 801 r. Barcelonę zdobył król Karol Wielki i uczynił ją stolicą podległej sobie Marchii Hiszpańskiej. Od 874 r. była siedziba władców niezależnego Hrabstwa Barcelony (por. przewodnik Pascal – Hiszpania).

Zwiedzanie Barcelony powinno się rozpocząć od sławnej Dzielnicy Gotyckiej, której pochodzące budowle z czasów rzymskich, a także z  XIV i XV wieku, przypominają dawną świetność Barcelony począwszy od czasów rzymskich, średniowiecza aż po okresy bliższe naszej cywilizacji. Najważniejszym placem w tej dzielnicy jest Plaça Sant Jaume. W tym miejscu w okresie panowania Cesarstwa Rzymskiego znajdowało się Forum Romanum, czyli Rynek Rzymski w Barcino oraz świątynia cesarza Oktawiana Augusta zbudowana przez Rzymian 27 r. p.n.e., a pozostałości po niej możemy oglądać do dzisiaj. Są one w topione w gotyckie budowle powstałe znacznie później i aby zobaczyć ruiny świątyni trzeba pokonać dość wąskie przejście.

W kompleksie gotyckich budowli znajduje się La Seu wspaniała gotycka katedra wznoszona w kilku etapach w latach 1298 – 1420, a prace wykończeniowe zostały zakończone dopiero w XX wieku. Miejsce na którym znajduje się świątynia było wykorzystywane wielokrotnie. W IV wieku na fundamentach rzymskiej świątyni gmina chrześcijańska zbudowała bazylikę pw. św. Eulalii i Krzyża Świętego, następnie Maurowie wznieśli meczet, a w latach 1046-1058 budowano romańską katedrę. W XIII w. zbudowano romańska kaplicę Santa Llúcia. Rozbudowa kościoła była przeprowadzona na polecenie Jaume II. Przewodnik Pascal – „Hiszpania” podaje, że w 1493 r. w katedrze ochrzczono sześcioro Indian przywiezionych przez Kolumba jako dowód dla króla Hiszpanii o ich istnieniu w Indiach, ponieważ Kolumb był przekonany, że do nich dotarł. W alabastrowym sarkofagu pod głównym ołtarzem znajdują się relikwie św. Eulalii zamordowanej przez Rzymian w 303 r. n.e.

Kościół Santa Maria del Mar (widoczny na zdjęciu poniżej) został wzniesiony w latach 1329-1383.

Bari Gótic Przepiękne gotyckie połączenie między domami w wąskiej uliczce w średniowiecznej dzielnicy w centrum barcelońskiego Starego Miasta. Barcelona na każdym kroku zachwyca turystów swoimi rozwiązaniami architektonicznych. W tym mieście pozostawili swe dzieła najlepsi architekci starożytnej i nowożytnej ery. 

Ozdoby domów są tak interesujące i piękne, że nie sposób przejść koło nich obojętnie. Na zdjęciu powyżej dekoracje ozdobne zwane w architekturze Rzygaczami – in. gargulec (z łac. gargulio gardło), a także garłacz, pluwacz. Są to dekoracje ozdobne wystające poza lico domów stanowiące zakończenie rynny dachowej służące do odpływu wody deszczowej.

Barcelońki ratusz Casa de la Ciutat pochodzi z XIV i XV wieku i jest ozdobą gotyckiej starówki. Do zwiedzania jest udostepniona Sala Rady Stu Salo de Cent. 

Z barcelońską starówką wiąże się jedna z ciekawych wąskich ulic przy której znajduje się wiele mieszkań i domów świadczących o profesji którą uprawiały zamieszkujące tu panie. Podczas częstych pobytów w tych lokalach (niektóre źródła podają, że młody artysta mieszkał na tej ulicy) młody Pablo Picasso  zdobywał  doświadczenie życiowe. Słynna carrer d’Avinyó, na której córy Koryntu trudnią się tym samym procederem, co na Rue Saint- Denis w Paryżu, tak bardzo urzekła młodego artystę, że namalował słynny obraz Panny z Awiniońskiej, na którym przedstawił pięć prostytutek w geometrycznych kształtach. Ten obraz jest najsłynniejszym dziełem artysty zaliczny do nowego wówczas nurtu w sztuce kubizmu.

Gotycką część Barcelony należy koniecznie umieścić w swoim grafiku wędrówek po tym nie zaprzeczalnie pięknym mieście, w którym aż 9 obiektów znalazło się na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Na zdjęciu widoczny jest jeden z dziewięciu obiektów wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO przedstawiający śródziemnomorską sztukę skalną Półwyspu Iberyjskiego. W prowincji Barcelona istnieje pięć miejsc w których prehistoryczne rysunki kopalniane przetrwały do naszych czasów. 

Powyżej na zdjęciu jeden z najciekawszych budynków w Barcelonie  Szpital św. Krzyża i św. Pawła wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Szpital ten został zbudowany w latach 1902 – 1930.  W kompleksie budynków szpitalnych znajduje się budynek administracji i kilkanaście budynków połączonych korytarzami. Źródło:  https://pl.wikipedia.org/wiki/Barcelona

Spacer po wąskich uliczkach w Barcelonie jest nie tylko wspaniałym relaksem, ale również znakomitym przeżyciem emocjonalnym. Przez cały czas wędrując po Barcelonie towarzyszyła mi przedwojenna piosenka śpiewana przez gwiazdę warszawskich kabaretów Hankę Ordonówną, jak mówił mój śp. Ojciec „Ordonkę”  – „Uliczkę znam w Barcelonie pachnącą kwiatem jabłoni, bardzo lubię chodzić po niej…..”. Czy po takich słowach piosenki można coś więcej napisać?

W dzielnicy znajduje się słynny deptak Barcelony – La Rambla – jest to kilometrowa ulica bardzo popularna zarówno wśród mieszkańców miasta jak i turystów, gdzie życie toczy się przez 24 godziny wśród barwnych kawiarenek, straganów i ulicznych przedstawień na wolnym powietrzu. Rozpoczyna się od Plaça de Catalunya aż do kolumny Krzysztofa Kolumba, która usytuowana jest w pobliżu nadbrzeża. Z przyjemnością z moją towarzyszką podróży wypiliśmy kawę w małej kawiarence w której kilka stolików było ustawionych na wolnym powietrzu. Następnie udałyśmy się w stronę nadbrzeża, aby pokłonić się wielkiemu odkrywcy Krzysztofowi Kolumbowi, który najestatycznie stoi na prawie 50 m kolumnie zwrócony w stronę morza. Nastepnie odwiedziłyśmy wielką halę handlową, w której nie tylko podziwiałyśmy ogromne ilości słynnej szynki z czarnej świni hiszpańskiego specjału znanego w całym świecie, ale przede wszystkim przytłaczały nas ogromne ilości owoców morza i owoców z najdalszych zakątków świata. Ależ to wszystko pięknie wyglądało i jak czyściutko, a jak musiało smakować, do dzisiaj mi cieknie ślinka jak o tym piszę.

Niestety na tej najważniejszej ulicy miasta trzeba być czujnym i dobrze pilnować swoich dokumentów i pieniędzy. Duży tłok w sezonie na tym barcelońskim bulwarze to raj dla kieszonkowców i innych naciągaczy, którzy namolnie namawiają zmęczonych turystów na kupno zwykłych bubli lub naciągają na nielegalny hazard.

Nazwa La Rambla pochodzi z języka arabskiego w którym oznacza piaszczyste koryto rzeki, natomiast po hiszpańsku i katalońsku oznacza przerywany przepływ wody.

Ciekawe rozwiązanie wywietrzników. Te arcydzieła architektoniczne zaprojektował Antonio Gaudi.

Urokliwe położenie Barcelony z widokiem na nowoczesny port morski i lazurowe Morze Śródziemne najlepiej jest widoczne z niewysokiego 173 m.n.p.m. wzgórza Montjuïc. Turyści mogą tu zwiedzić barceloński zamek, który dzięki działalności ludzi posiada ciemne, i tragiczne karty. Tutaj mordowano więźniów politycznych. Obecnie sale zamkowe są udostępnione Muzeum Wojskowemu. Polecam zwiedzenie tego obiektu, a jeśli ktoś nie lubi zabytków militarnych to proponuję tylko dotrzeć do tego miejsca, bowiem właśnie stąd rościąga się najpiekniejszy widok. Wstęp do zamku jest bezpłatny.

Na wzgórzu Montjuïc można zwiedzić obiekty sportowe pozostałe po Olimpiadzie, która odbyła się w Barcelonie w 1992 r. tj. stadion, pływalnia, hala sportowa, a wokół nich umieszczone są inne obiekty sportowe. Do tych obiektów można się dostać idąc pieszo od zamku lub wjechać kolejką zębatą z Barcelony.

 

U stóp wzgórza znajdują się muzea – jedno poświęcone Joannie Miro, drugie – mieszczące się w monumentalnym parku Palou Nacional, to Narodowe Muzeum Sztuki Katalońskiej. Poniżej tego muzeum znajduje się turystyczna atrakcja, która każdego wieczoru przyciąga rzesze ciekawskich, lubiących takie atrakcje Magiczna Fontanna.

Zachęcam do odwiedzenia wzgórza Montjuïc, ponieważ jest znakomitą atrakcją turystyczną, nawet dzieci czują się tu znakomicie i nie widać na nich ani śladu zmęczenia. A ponadto dodatkowym atutem dla sknerusów jest fakt, że te wszystkie obiekty można zwiedzać za darmo.

Autor artykułu: Alicja Muszyńska

Źródła:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Barcelona

Hiszpania Przewodnik Pascal. Autorzy: Filip Dutkowski, Jolanta Dutkowska, Zofia Siwak-Sojka i Ludmiła Sojka