Olga Boznańska

 I znów wielkie wydarzenie kulturalne w stolicy, które tłumnie przyciąga gości do Muzeum Narodowego w Warszawie. W salonach wystawowych tego gmachu została otwarta wystawa obrazów światowej sławy naszej rodaczki Olgi Boznańskiej, w celu uczczenia 150 rocznicy urodzin malarki. 

Na wystawie, którą zaplanowano do 2 maja 2015 r., zaprezentowano najcenniejsze jej dzieła zarówno ze zbiorów polskich, jak również ze zbiorów znanych galerii i bibliotek światowych, przy czym wiele z tych obrazów jest wystawionych po raz pierwszy w Warszawie.

 

Dzieła swoje udostępniły Biblioteka Polska w Paryżu, Muzeum d’Orsay w Paryżu, Galeria Ca’Pesaro oraz Lwowska Galeria Obrazów i Muzeum Polskie w Chicago. Organizatorzy wystawy przyjmując klucz tematyczny umieścili obrazy w 7 salach, i tak sala nr. 1 obejmuje obrazy z wczesnego okresu jej twórczości, sala nr. 2 została poświęcona wizerunkom dzieci, sala nr. 3 tematowi macierzyństwa, wnętrze pracowni sala 4 oraz martwa natura sala nr. 7.

Olga Boznańska urodziła się w Krakowie w 1865 r., a zmarła w Paryżu w 1940 r. mając 75 lat. W zasadzie talent i zamiłowania do sztuki odziedziczyła po matce z pochodzenia Francusce, ojciec z zawodu inżynier był Polakiem. Naukę rysunku rozpoczęła w młodym wieku w Krakowie, pobierając lekcje prywatne, ponieważ wtedy nie przyjmowano kobiet do Akademii Sztuk Pięknych. Po zakończeniu nauki w Krakowie, naukę kontynuuje w Berlinie. Swoje prace zaczęła wystawiać od 1896 r. najpierw w Warszawie, a potem w Berlinie, Wiedniu, Londynie, Paryżu.

  Można powiedzieć, że miała szczęście, bo jej twórczość została doceniona za życia, o czym świadczą nagrody i wyróżnienia jakie otrzymała, a mianowicie: złoty medal w Wiedniu za  portret malarza Pawła Nauena, wyróżnienie w Londynie za portret miss Mary Breme. Następny złoty medal zdobyła na wystawie w New Gallery w 1900 r., a na światowej wystawie w Paryżu zdobyła wyróżnienie. W 1907 r. na wystawie w Pittsburgu ponowny medal, tym razem srebrny. W 1912 r. artystka

otrzymuje order Legii Honorowej. Także w Polsce doceniono jej twórczość. W 1924 r. od rządu Polskiej Rzeczypospolitej za swoją działalność na niwie kultury otrzymuje Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, w 1936 r. Złoty Wawrzyn Akademicki Polskiej Akademii Nauk, a dwa lata później Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.  W 1937 r. na wystawie światowej w Paryżu otrzymuje Groud Prix. Ostatnie w jej życiu sukcesy to Bienale w Wenecji w 1937 r., gdzie sprzedała kilka obrazów i nawet król włoski kupił portret pani Dygaczowej. Twórczość Olgi Boznańskiej zaliczana jest do nurtu postimpresjonizmu. Największe sukcesy artystka odniosła malując portrety, na których po mistrzowsku potrafiła odzwierciedlić psychikę osób, które malowała.

 Zwiedzający wystawę zachwycają się nie tylko jej pięknie namalowanymi portretami, ale także i obrazami przedstawiającymi wnętrze pracowni i widokami namalowanymi z okna pracowni. Według znawców sztuki malarskiej Olga Boznańska była mistrzynią w harmonijnym dobieraniu barw, jej paleta zmieniała się wielokrotnie – we wczesnym okresie jej twórczości przeważały srebrno – błękitnezielenie, następnie był okres w którym dominowała biel, a pod koniec swej twórczości wprowadziła brązy i beże. Postacie osób zarówno dorosłych jak i dzieci są smutne, przebija przez nich samotność, zdziwienie i wielka rezerwa. Być może, że jej twórczość była odzwierciedleniem jej sytuacji życiowej i jej przeżyć emocjonalnych wynikających z braku rodziny.

   Na wystawie znajduje się kilkanaście obrazów innych światowej sławy artystów z którymi Olga Boznańska była konfrontowana tj. Diego Velazquez, James Abbott Mc Neill Whistler, Edouard Manet i inni. Organizatorzy  również nie zapomnieli o zaprezentowaniu obrazów malarki pochodzących z okresu jej fascynacji sztuką japońską. Przykuwają uwagę widza pejzaże (sala 2) malowane z okna pracowni przy zastosowaniu grafiki japońskiej.